The Winds of Wonder

रुसूनी बसली कवीता

A Poem sitting in a Huff

काय झाले असावे ह्या कवितेस

रुसूनी बसली ती माजघरात?

नव्हता तरी कोमजलेला मोगरा,

नव्हते ही हरवले कल्पनेचे धन;

उत्सुकतेची वीणा उभी समोर

वाट पाहत आंतरीच्या सुरांची;

पडतील का दवबिंदू गगनातून

निळे हास्य घेऊनि प्रतिभेचे?

तरीही न उमटे शब्द स्फूर्तीचा,

न गवसे कारण ह्या अभावाचे;

उंच पण मारली भरारी आशेने

कठोर वारे जरी तिरपे आडवे;

आणि बघा उजळली ही ज्योत,

प्रज्वलित, अचानक, उल्हासाची;

केली वेणीफणी हसली कविता,

हो, सौंदर्याचा सुगंध सगळीकडे.

३१ जुलै २०२५

A rendering into English by Akash Deshpande

What happened to this pouting poem

Perched in the mansion’s central hall?

There was not the withered jasmine

Nor lost imagination’s wealth.

The harp of curiosity

Stood waiting for the inner song.

Will the dew form under the sky?

Take the blue smile of genius?

Yet no inspiring words emerged.

This lack remains a mystery.

Hope then took flight in a high leap

Notwithstanding winds strong across

And opposing, the flame was lit, 

Bright and sudden and full of joy,

Combed and braided, the poem laughed:

Fragrance of beauty everywhere

(8 syllables per line)